فوفل ، پوپل،نخل هندی(بسته 500گرم)

خواص مهم دانه فوفل:

• دانه فوفل مقوی است
• به هاضمه کمک می کند
• قابض است
• ضد مالاریا و تب های نوبه ای است
• پاک کننده چرک است
• مردمک چشم را منقبض و کوچک می نماید
• ضد سرفه است
• قاعده آور است
• ترشح بزاق را افزایش می دهد.

از دانه فوفل به عنوان جزیی از ترکیب قرص های ضد اسهال و برای معالجه استسقا و لومباگو و نزله های برونشیتی استفاده می شود و ضمنا برای رفع ناراحتی های ناشی از اختلال در سیستم ترشح ادرار نیز مفید است.

دیگر خواص دانه فوفل

از پوست میوه فوفل برای معالجه استسقا و آفتاب زدگی و بیماری بری بری که ناشی از کمبود ویتامین ب 1 است استفاده می شود. در هند و چین از دانه فوفل به عنوان ملین و مدر استفاده می شود. در گینه جدید غشای نازک دانه فوفل را پس از گرم کردن بین انگشتان فشار داده و برای تسکین خارش به مواضع می مالند. اسانس معطری که از برگ های درخت فوفل با تقطیر گرفته می شود برای معالجه ناراحتی های نزله ای بسیار مفید و موثر است و به عنوان یک ماده ضد عفونی برای رفع ورم گلو و حنجره و لوله های برونشیت مفید است و به علاوه غرغره آن و بخور آن برای دیفتری موثر و مفید است.

جوانه های خام فوفل را نیز عده ای به عنوان کرم کش به اطفال می دهند ولی آنچه که در مدارک علمی معتبر آمده است، جوانه های خام انتهایی را اگر به بچه ها بدهند برای کشتن انگل روده موثر است و اما در کتب طب سنتی ایرانی آمده است که فوفل از نظر طبیعت سرد و خشک است.

خواص فوفل از زبان ابوعلی سینا

حکیم بوعلی سینا آن را خیلی سرد می داند، در مورد خواص آن معتقدند که قابض است و اعصاب را برای جوش ها و بیماری های گرم دهان، سستی دندان ها و لثه ها و خونریزی لثه مفید است.

درد پهلو را رفع می کند، مقوی معده است و اسهال را بند می آورد. ترشح عرق را کاهش می دهد و دردهای گرم را تسکین می دهد.

اگر 8 گرم از دانه نوع سرخ رنگ آن خورده شود مسهل خوبی است، مدر است و قاعده آور، معمول است که دانه ها را در آب جوش می دهند و صاف کرده و می خورند. برای اشخاصی که سنگ کلیه و مثانه دارند مضر است.

سینه را خشونت می دهد و برای رفع این مضرات باید با کتیرا خورده شود. مقدار خوراک آن به طور معمول تا 4 گرم است. جویدن فوفل برای خوشبویی دهان و تسکین حرارت دهان و تقویت لثه و دندان ها نافع است. مزمزه دم کرده آن نیز این خواص را دارد.

فوفل باید کاملا رسیده مصرف شود و اگر دانه نارس آن خورده شود سرگیجه و خفقان عارض می شود و در این قبیل باید با آب سرد خورده و از راه دهان در گوش ها هوا دمید.